อาจเพราะการเขียนหนังสือเป็นกิจกรรมที่เรียกร้องการอยู่กับตัวเองเพื่อดึงเอาบางสิ่งบางอย่างออกมาจากห้วงความคิด เราจึงอาจเคยได้ยินคำพูดทำนองว่า “นักเขียนเป็นอาชีพที่โดดเดี่ยว” กันมาบ้าง
.
แต่ถ้าเป็นนักเขียนสองคนที่กลายมาเป็นคู่รักล่ะ ความโดดเดี่ยวเหล่านั้นจะยังคงมีอยู่ไหม?
.
เนื่องในเดือนแห่งความรัก เราเลยชวน ‘จิราภรณ์ วิหวา’ และ ‘จักรพันธุ์ ขวัญมงคล’ คู่รักนักเขียนมาพูดคุยถึงการมีส่วนร่วมในงานของกันและกัน และการจัดการช่วงเวลาระหว่างกระบวนการสร้างงานเขียนที่สัมพันธ์กับจังหวะการใช้ชีวิตคู่อย่างเลี่ยงไม่ได้
.
ความรักที่ดีจะทำให้งานเขียนดีขึ้นจริงไหม? การมีใครอีกคนคอยป็นนักอ่านคนแรกทำให้รู้สึกโดดเดี่ยวน้อยลงบ้างหรือเปล่า? หรืออันที่จริง นักเขียนไม่จำเป็นต้องอยู่ในจุดที่โดดเดี่ยวเสมอไป แต่หากเป็นไปได้ควรอยู่ในจุด ‘ที่ถูกรัก’