หลังห่างหายการเขียนบันทึกไปเกือบ 7 ปี ‘ธนชาติ ศิริภัทราชัย’ ก็คัมแบ็กสเตจกลับมาเล่าเรื่องราวชีวิตอีกครั้งในหนังสือเล่มใหม่อย่าง ‘#filmmaker failmaker #new release #เบนซ์ ธนชาติFILMMAKER, FAILMAKER บันทึกกำ (กับ)’ ขนเรื่องราวการทำงานหลังจอมอนิเตอร์ สารพัดความท้าทาย อุปสรรค และความเฟลที่พบเจอมาเล่าให้ฟัง เพราะแม้จะผ่านการทำงานมาหลายปี ชายผู้นี้ก็ยังมีเรื่องให้กุมขมับอยู่เรื่อย
หากใครหลงลืมความยียวนในการเล่าเรื่องของธนชาติไป หรืออยากรู้เบื้องต้นก่อนว่าในเล่มนี้ธนชาติปะทะกับอะไรบ้าง เราชวนอ่านไปพร้อมกัน
เมื่อธนชาติไปกำกับหนังที่ต่างประเทศเฟิสต์ไทม์
“ด้วยงบประมาณที่จำกัด เราเลยต้องออกเดินทางไฟลต์ดึกดื่น นอนเก็บพลังบนเครื่อง พอแลนดิ้งที่ไทเปปุ๊บ เราจะตะลุยถ่ายเลย ไม่มีการแวะโรงแรมอะไรทั้งนั้น เพราะมีเวลาเก็บฟุตเทจแค่สองวันสองคืน
แผนการดูเป็นไปได้ในทางทฤษฎี แต่ในทางปฏิบัตินี่ถือว่า…ฉิบหายครับ
.
.
.
สรุป ไม่มีใครได้นอนครับ เครื่องแลนดิ้งที่สนามบินเถาหยวนตอนเช้า สภาพทุกคนอย่างกับซอมบี้ขาดสารอาหาร เราค่อยๆ ลากกระเป๋าไปขึ้นรถไฟเข้าเมือง ขาเข้าไทเปยังไม่ต้องเก็บฟุตเทจอะไรมาก ทุกคนเลยนอนเป็นซากกันบนเบาะรถไฟนั่นแหละ”
เมื่อธนชาติต้องสู้กับฟ้าฝน
“กลับมาเรื่องการมูฯ กับฟ้าฝน ท่าเบสิกคือการปักตะไคร้ไหว้เจ้าที่ หรือไปเช่ายันต์ไล่ฝนมาแขวนไว้สูงๆ (นึกภาพผ้ายันต์ขนาดประมาณกระดาษเอสี่ มีอักขระนั่นนี่ ซึ่งเราจะเอาไปติดกับขาตั้งไฟกองถ่ายและยืดขึ้นไปสูงๆ เหมือนจะแสดงให้บนนั้นเห็นว่าฉันมียันต์นะเว้ย ซึ่งในแง่ความขลังนั้น ผมให้คะแนนประมาณห้าเต็มสิบ เพราะบางทีพายุก็เข้า พัดขาตั้งยันต์กูล้มพินาศเลยก็มี)
แต่ถ้าวันนั้นมีข่าวว่าฝนฟ้าคะนองหนัก หรือเห็นเมฆดำทะมึนมาคลุมหัวก็รู้ว่าไม่รอดแน่ โปรดิวเซอร์เริ่มนั่งไม่ติดที่ เห็นทีจะต้องใช้ท่าไม้ตายโทรหา อี้ไล่ฝน’ เท่านั้น”
เมื่อธนชาติต้องใช้สลิงครั้งแรก
“เคยได้ยินเรื่องสี่จตุรเทพแห่งความยากลำบากในการ
ถ่ายทำภาพยนตร์ไหมครับ
สัตว์ เด็ก เอฟเฟกต์ สลิง
ผมพบว่าระบบสลิงยิ่งใหญ่กว่าที่คิดไว้เยอะเลย … เป็นไง ไอ้แว่น มัวแต่ถ่ายหนังวัยรุ่นกวนตีนสังคม ออกกองสบายๆ มาหลายปี เจอหนึ่งในสี่จตุรเทพกองถ่ายเล่นเข้าให้แล้ว”
เมื่อธนชาติปะทะกอริลลา
“พอใส่พี่กอริฯ เข้าไปในสมการ ทุกอย่างฉิบหายและทุกดีเทลคือยากบรรลัยทันที เพราะการพูดทุกประโยคของกอริลลาคือการทำงานให้ซิงก์กันสามส่วน กวินต้องพูดถูกต้องตามบท พี่คนกดคอนโทรโมตปากต้องซิงก์ งับพยางค์ทัน และคนกดคอนโทรลรีโมตสีหน้า (คิ้ว จมูก ตา) ก็ต้องสอดคล้องกับอารมณ์ของกอริฯ ด้วย”
เมื่อธนชาติถ่ายหนังรถ
“ไอเดียมีร้อย ประสบการณ์มีศูนย์ ไอ้แว่นสองคนเขียนบทกันอย่างสนุกสนาน โดยลืมไปเลยว่าเรากำลังก้าวย่างสู่ดินแดนใหม่แห่งโปรดักชั่น พอบทเสร็จก็มาถึงการเตรียมงาน
“เราจะไปถ่ายที่ไหนดีวะ”
แม่งกุมหัวกันตั้งแต่คำถามแรกเลยครับ”
เมื่อธนชาติติดโควิดที่กองถ่าย
“เชี่ย…กูติดแล้วจริงๆ สินะ ยังไงต่อวะเนี่ย ตารางงานเฮาส์ก็แน่นแบบที่ว่าหายไปหนึ่งชั่วโมงยังลำบาก แต่ไอ้แว่นมึงจะหายไปสิบวันเลยนะ แก้เกมยังไงดี ความคิดในหัวตีกันไปหมด แล้วถนนยามเช้าที่แสงแดดอ่อนๆ และอากาศแจ่มใสก็สวนทางกับอารมณ์กูเหลือเกิน
เอาเข้าจริงผมไม่เคยขับรถกลับบ้านเช้าขนาดนี้เลยด้วย นี่เพิ่งเก้าโมง มึงเลิกงานซะแล้ว”
เมื่อธนชาติถ่ายหนังฟรอมโฮม
“เรียกว่าดีไอวายและทุลักทุเลยิ่งกว่าหนังนักศึกษาปีหนึ่งแต่แปลกที่มันสนุกชะมัด รู้สึกรีเฟรชอย่างบอกไม่ถูก ชาวแซลมอนที่สภาพแห้งๆ อยู่บ้านมานาน พอได้ทำโปรเจกต์นี้แล้วก็เหมือนได้น้ำหล่อเลี้ยงให้มีชีวิตชีวาอีกครั้ง (น้องๆ ทีมงานอาจบอกว่าสำหรับมึงคนเดียวแหละไอ้แว่น กูอยู่บ้านดูซีรีส์เพลินๆ ก็ดีอยู่แล้ว ฮ่าๆ)”
เมื่อธนชาติพักจากโฆษณาไปทำเอ็มวีเพลง
“พอเจอความหม่นบ่อยๆ คนทำโฆษณาเลยมักจะมีวิธีบำบัดตัวเองในแบบฉบับของใครของมัน แต่วิธีหนึ่งที่หลายคนเลือกใช้คือ สลับมารับงานทำเอ็มวี
อีกหนึ่งความดีของเอ็มวีคือมันดูได้เรื่อยๆ ไม่เหมือนโฆษณาที่สามวันก็เอาต์แล้ว (เราจึงมักเห็นคอมเมนต์ใต้เอ็มวีในยูทูบแนวๆ “2023 แล้ว ใครยังฟังอยู่บ้างเอ่ย””
เมื่อธนชาติพบกับเรื่องคาดไม่ถึง
“ผมอยากให้เป็นหนังซอมบี้สุดๆ แบบหนังฮอลลีวูดเลย จึงเลือกแบบตาขาวล้วนๆ ไป โดยไม่รู้เลยว่าการตัดสินใจครั้งนั้นกำลังจะนำพาความฉิบหายมาให้
.
.
.
แอกชั่น! พี่ซอมขี้วิ่งไล่พี่วินฯ มาสวยงาม กล้องค่อยๆ ดอลลีตามมาเรื่อยๆ จนมาหยุดที่จุดสุดท้าย พี่วินฯ วิ่งผ่านกล้องไปแล้ว พี่ซอมขี้กำลังวิ่งมา แต่แทนที่จะวิ่งผ่านกล้องไป กลับวิ่งเบี้ยวมาทางกล้องที่แพนไปหาพัดลมพอดี
โครมมมมมมม
สรุปแก้มพี่ซอมบี้กระแทกเข้ากับเลนส์เต็มเปา”
เมื่อธนชาติผันตัวมาเป็นนักแสดง
นายมอร์: “เบนซ์ๆ ช่วงนี้ว่างไหม มาแคสต์หนังโฆษณากูหน่อยดิ”
ผม: “ฮะ โฆษณาไรวะ และบทอะไร”
นายมอร์: “หนังธนาคารแห่งหนึ่ง บทคือคนที่โดนลูกค้า
แก้งานบ่อยๆ จนประสาทแดก”
ผม: “มึงกวนตีนปะเนี่ย”
นายมอร์: “จริงมึง โอเคนะ เดี๋ยวกูให้น้องแคสติ้งโทรไป”
ผม: “โอเค ได้”
filmmaker failmaker เบนซ์ ธนชาติ
